سفارش تبلیغ
صبا ویژن

بسم الله الرحمن الرحیم

صفحه خانگی پارسی یار درباره

نکاتی درباره غذا از آیت الله العظمی محمدتقی بهجت

نکاتی درباره غذا از آیت الله العظمی محمدتقی بهجت 

اعتدال و تنوع در غذا

یکی از توصیه?های مرحوم آیت الله العظمی بهجت برای تندرستی این است که در غذا، اعتدال داشته باشیم و از افراط و تفریط بپرهیزیم. ایشان در این باره می?گویند: (1)

«اعتدال در غذا برای سلامتی مزاج خیلی مفید است. اگر انسان همیشه به نان خوردن عادت داشته باشد، بهتر است گاهی برنج بخورد؛ و اگر همیشه برنج می?خورد، بهتر است گاهی نان و یا آش بخورد و تنوع در غذا داشته باشد.

شخصی دندانش درد می?کرد، نزد طبیب رفت که آن را بکشد؛ طبیب گفت: «اگر سر درد گرفتی، سرت را هم می?کشی؟! اعتدال معده، دندان?درد را هم برطرف می?کند.» و بالاخره آن آقا دندانش را نکشید.» 

عمل به طبّ مأثور از اهل بیت علیهم السلام

با توجّه به این که علم الهی معصومین علیهم السلام، محدود به امور معنوی نیست؛ قطعا  اگر درباره مسائل طبّی و امور مربوط به تندرستی، توصیه?ای داشته باشند، بهترین توصیه است. اگر روایتی از معصوم (علیه السلام) صادر شده باشد، شکی در صحّت آن نیست. هرچند بسیاری از معارف اهل بیت به دست ما نرسیده است، اما در میان همین مقداری که در دسترس ماست گنجینه?های گران?بهایی یافت می?شود که عمل به آن نجات?بخش است.

از توصیه?های برخی از بزرگان، عمل به دستورات طبّی است که از ایشان (علیهم السلام) به دست ما رسیده است. 

آیت الله العظمی بهجت در این باره می?فرمایند: (2)

«مرحوم مجلسی در یکی از مؤلَّفاتش نوشته است: «اگر انسان به طبّ مأثور از ائمّه اطهار علیهم السلام عمل کند، به بیماری مبتلا نمی?شود؛ زیرا آن?ها عالِم به خواصّ مأکولات و سبزی?ها و چیزهای دیگر هستند.» بنده هم فی?الجمله دیده?ام شخصی به طبّ مأثور عمل کرد، حدود هشتاد سال داشت و مریض نشده بود. زمانی که ما در نجف بودیم و وبا زیاد شیوع داشت، ایشان به عیادت بیماران می?رفت، با این حال به بیماری دچار نشد و فقط در اواخر عمر مرضش این بود که به نماز جماعت نمی?آمد و به استراحت می?پرداخت. البته برای کارهای دیگر بیرون می?آمد و نمی?دانم که آیا در وقت وفات مریض شد و یا خیر.» 

و درجایی دیگر می?فرمایند: (3)

«انسان می?تواند با رعایت آداب شرعی و دستورهای دینی، از اطبّاء مستغنی شود.

آقایی به فرزندانش تذکّر می?داد: سفارش در فلان دفتر نوشته?ام و آن این است که هر روز صبح، یک عدد سیب میل کنید، و کاری به دکترها نداشته باشید.

آقایی که نود الی صد سال سن داشت، می?گفت: هر صبح یک سیب رنده می?کنند و من می?خورم و می?توانم از جا بلند شوم و در طول سال، در خانه سیب نگه می?داریم.» 

در تأیید کلام بالای  آیت الله العظمی بهجت(ره)، مطلبی را از شیخ محمدتقی بهلول (ره) نقل می?کنیم: (4)

«نسبت به بقیه مردم خیلی کمترمریض می?شوم... به دود محتاج نیستم، خوراکم را از روی طب‌الرضا می‌خورم...

بگذارید تاریخش را برایتان خلاصه کنم؛ خلاصه‌اش این است که خلفای عباسیه از بس که به حیات خود پابند بودند که صحیح و سالم باشند، هر کدام در پایتخت خود یک دکتر اروپایی دائمی داشتند که هر وقت محتاج شدند به او مراجعه کنند. مأمون هم یک دکتر داشت. وقتی که امام رضا(علیه السلام) را ولیعهد خود کرد، یک روز در مجلس مأمون، امام رضا (علیه السلام) با آن دکتر روبه‌رو شدند. آن دکتر از ایشان پرسید: «جدّ شما با این‏که تصدیق طبابت کرده و گفته: «العلم علمان علم الابدان و علم الادیان»، (5) پس چرا در طب کتابی ندارد؟ و خدایتان در قرآن چرا در باره طب چیزی نگفته؟»

امام رضا (علیه السلام) جواب دادند‌: «خدای ما همه طب را در قرآن در یک کلمه گفته: کلوا و اشربوا و لا تسرفوا. (6) اگر کسی به این کلمه عمل کند، بیمار نمی‌شود و به طبیب هم احتیاج پیدا نمی‌کند. و جدم فرموده:‌ المعدة بیت کل داع و الحِمیَة رأسُ کل دواء؛ (7) شکم مایه درد است و پرهیز مایه دوا».

مأمون گفت: «خیلی خوب است که شما این را یک کمی بسط بیشتری بدهید.» امام رضا (علیه السلام) قبول کردند و رساله‌ای در طبابت نوشتند و به مأمون دادند و او منتشر کرد. این رساله به «رساله?ی ذهبیّه» مشهور شد و شاید الآن هم در بعضی از کتاب‌فروشی‌های مشهد پیدا شود. من «رساله?ی ذهبیه» امام رضا (علیه السلام) را از بر دارم و یک عمر است که به دستورات آن عمل می‌کنم، مخصوصاً دستوری را که حضرت درباره وعده‌های غذایی به مأمون دادند و از این بابت خیلی کم گرفتار مرض می‌شوم و حالم خوب است.» 

هم غذا و هم دوا

آیت الله العظمی بهجت سه غذا را به عنوان موادّی که هم جنبه غذائیت دارند و هم دوا هستند، معرفی می?کنند و در این باره می?گویند: (8)

«خرما، شیر، ماست، زیت (9)، جامع بین غذا و دواست؛ در بسیاری از موارد انسان به غذایی میل دارد، ولی مظنون است که مضرّ و موجب مرض و یا مُبطِئ (10) است.» 

خرما، علاج سرطان

آیت الله العظمی بهجت گفته?اند: (11)

«تعجب است که با این همه پیشرفت?های علمی و طبّی هنوز نتوانسته?اند سرطان را علاج و یا از آن جلوگیری کنند و یا این?که بفهمند از چه حاصل می?شود. می?گویند: عراق و مناطقی که نخلستان دارد و خرماخیز است، مبتلایان به سرطان خیلی کم و نادر هستند. یکی از اطبّاء مدّعی بود که دارویی کشف کرده است که می?تواند سرطان را درمان کند و گفته است که آن را از «قانون» شیخ ابن?سینا برگرفته و عمده?ی اجزای آن شیره خرماست.»